Welk mens verzucht niet van tijd tot tijd: waar doe ik het allemaal voor? Wat voor zin heeft het als er zoveel misgaat? Wat leveren mijn inspanningen uiteindelijk op? Sommige Bijbeluitleggers benadrukken dat Prediker met het refrein ‘lucht en leegte’ (hevel) aangeeft dat het leven zinloos is, leeg en absurd. Toch roept hij regelmatig op om van het leven te genieten (wij zouden het misschien YOLO noemen: ‘you only live once’). Hevel zinspeelt op de naam Abel (Gen. 4), de eerste mens die stierf, en omschrijft daarmee het vluchtige karakter van het leven: een ademtocht (vgl. Ps. 39:6; 62:10) of een schaduw die voorbijgaat (vgl. Pred. 6:12; Ps. 39:7; 144:4). De kosmos duurt oneindig voort (1:4-11), maar wij stervelingen zijn slechts een vluchtige ademtocht en het leven vliegt voorbij (vergelijk de hedendaagse kreet FOMO: ‘fear of missing out’).
Het refrein laat ook frustratie zien over gebrek aan maakbaarheid en over het leven als een land van gebroken dromen (2:17-19; 5:12-16; 6:2). Prediker is hierdoor geobsedeerd omdat dit het leven van elke zin dreigt te beroven. Niemand kan ervoor zorgen dat zijn of haar inspanningen altijd effect hebben (2:21). Hevel krijgt hier de betekenis van tevergeefs en ongrijpbaar, even doelloos als achter de wind aan jagen (2:26; 4:4). Het leven is soms ronduit krom en oneerlijk (7:13-15; 8:10-14). Wie leeft als een workaholic of alles probeert recht te buigen wat krom is, krijgt zomaar een burn-out of raakt zwaar gefrustreerd. Het refrein hevel is dan een verzuchting die een absurde realiteit onder ogen ziet en benoemt.
